رالف گیسلر (Ralf Geißler) در مقاله منتشره در « Deutschlandfunk» آلمان در ادامه می نویسد، نظر به سیگنال ها، از سواحل شرقی امریکا راکت هستوی بسوی اتحاد شوروی پرتاب شده بود.
پتروف در سال 1988 در مصاحبه با مجله « Stern» چنین معلومات داده بود:« ما تکان خوردیم. «ما بر این باور کرده نمی توانستیم. من میدانستم که راکت 40 دقیقه پرواز میکند. اتحاد شوروی برای ضربه جوابیه در حدود نیم ساعت وقت داشت. به این ترتیب من پنج دقیقه و بصورت اعظمی ده دقیقه وقت داشتم، تا معلوم کنم که آیا این زنگ خطر واقعی بود یا نه».
پتروف با دقت به کمپیوتر نگاه میکرد و بالاخره و بعداً فیصله نمود که زنگ خطر جعلی است. اما پنج دقیقه هم نه گذشته بود که سیستم راجع به پرتاب چهار راکت دیگر امریکایی سیگنال داد. و پتروف بازهم به کرملین راجع به زنگ خطر- برخلاف همه راهنماها — اطلاع نه داد. او میدانست که به تعقیب این چه «تعامل زنجیری» رخ خواهد داد. ولی او فیصله نمود که حمله امریکا فقط با پنج راکت کمتر محتمل به نظر میرسد.
تشنج بین شرق و غرب
به این ترتیب پتروف، ممکن از آغاز جنگ جهانی سوم جلوگیری کرده باشد. به خاطریکه در آن روزها تشنج بین شرق و غرب به حد اعظمی خود رسیده بود.
فقط چند روز قبل از این اتحاد شوروی طیاره مسافربری کوریای جنوبی را با 269 نفر در داخل سقوط داد. اینک بخش از اطلاعیه رادیویی:
«رئیس جمهور ریگان امروز رخصتی خود را قطع کرد و به واشنگتن نسبت طیاره سقوط داده شده ملکی کوریا بازگشت. او قبل از پرواز پرسید: چه میتوان راجع به حکومت فکر کرد که صلح و خلع سلاح را در تمام جهان تبلیغ میکند، ولی بعداً بدون هرگونه احساس عمل تروریستی انجام میدهد که در آن مردم بی گناه کشته میشوند؟»
اتحاد شوروی، به نوبه خود، ریگان را به وقوع این حادثه متهم ساخت. به گفته مسکو، طیاره کوریایی بصورت غیرقانونی به حریم هوایی اتحاد شوروی، به دستور حکومت امریکا جهت جاسوسی بر پایگاه های نظامی شوروی، نفوذ نموده بود. رادیوی آلمان دموکراتیک نیز از این نقطه نظر حمایت نموده بود.
«قصر سفید قصداً فضای سیاسی را بدتر می ساخت، به خاطریکه امریکایان در خزان همان سال میخواستند در اروپای غربی راکت های «پیرشینگ-2» و راکت های بالدار جابجا سازند. تخلف آگاهانه حریم هوایی متوجه تشدید اوضاع بین المللی بود».
واقعاً هم، در سال 1983 در ناتو جروبحث های راجع به استقرار راکت های برد متوسط در آلمان فدارل صورت گرفته بودند. مانورهای ناتو بنام Able Archer باعث عصبانیت اضافی در اروپای شرقی گردیدند. در مسکو این امر را کاملاً ممکن میدانستند که امریکا اولتر ضربه وارد خواهد کرد. بنا براین پتروف، با اتخاذ فیصله در مورد نادیده گرفتن سیگنال های خطر، ریسک زیادی را قبول نموده بود.
او گفته بود:« شما نمی توانید فقط در جریان چند دقیقه همه چیز را بررسی کنید. همه چیزی که شما انجام داده میتوانید، این باورکردن بر احساس خودی می باشد. من دو دلیل داشتم. اول اینکه، حمله در زمان جنگ از یگانه پایگاه راکتی آغاز شده نمی تواند. دوم اینکه، کمپیوتر مغز نه دارد. در آنجا بسیاری چیزها وجود داشته میتواند که او به مثابه حمله راکتی تلقی کرده میتواند».
در نتیجه پتروف برحق ثابت گردید. زنگ خطر توسط انعکاس نور آفتاب بالای ساحل شرقی امریکا بوجود آمده بود.
در سال 2006 انجمن صلح ملکی به پتروف در مقر سازمان ملل متحد جایزه در عرصه حقوق بشر داد. اتحاد شوروی به این ارتباط اعلامیه را صادر کرد:
«اتحاد شوروی در هیچ صورت در مورد ضربه هستوی، بر اساس معلومات فقط یک منبع یا به اساس معلومات فقط یک سیستم، فیصله اتخاذ کرده نمی توانست. حتی اگر یک افسر جداگانه راجع به حمله هستوی خبر میداد، جنگ بطور اتوماتیک آغاز نمی شد».
ولی این اعلامیه هیچ چیزی را در مورد تحسین این عمل پتروف تغییر نه داد. در خزان همان سال فلم مستند امریکایی راجع به او به نمایش گذاشته شد. این همه به شهرت دگرمن متقاعد روسی مساعدت کرد.
